Dwunasty."I bądźmy tak radośnie, żałośnie niedorośli."

Dochodziła godzina 15, gdy ktoś zapukał do pokoju Lily. Skacowana szatynka, która obudziła się zaledwie kilka minut temu, nie miała zamiaru wstawać, jednak pukanie nasilało się, więc niechętnie opuściła łóżko i otworzyła drzwi.
-Uważaj na schody!- zachichotał Zayn w ostatniej chwili ratując Liliane przed upadkiem. Objął ją w pasie i chwiejnym krokiem ruszył w stronę wejścia do domu.
-Masz klucz?
-Ja?- spytał brunet wskazując palcem na siebie.-Nieee, to ty powinnaś go mieć!
-Niemożliwe.-odparła szatynka grzebiąc w torebce.-Ooo, jest!- wykrzyknęła wyciągając go z kieszonki.
-Przecież mówiłeeem. Wkładaj go.
-Ale gdzieee?
-No jak to gdzie? Do zamka!
Lily podeszła do drzwi i nachyliła się próbując włożyć klucz do dziurki. Po chwili coś kliknęło, a ona obróciła się w stronę bruneta. 
-Oops.
-Oops?
-Klucz się złamał.- odpowiedziała podnosząc resztę metalu na wysokość oczu. 
-Klucz się złamał.- powtórzył chłopak jakby nie dowierzając w te słowa. Oparł się o barierkę po czym wybuchnął śmiechem.
-Co jest?- wyszeptała próbując stłumić ziewnięcie dłonią.
-Mam do ciebie ogromną prośbę.- odpowiedział zdenerwowany brunet.
-Zamieniam się w słuch.
-Co teraz zrobimy?- spytał Zayn ocierając łzy rękawem od marynarki. 
-Przecież Liam powinien być w domu!-krzyknęła szatynka łapiąc się za głowę. 
-Liam misiaczku!-zawołał uderzając pięścią w drzwi.-Gdzie jesteeeeeś?! 

Dwa upadnięcia, kilka przekleństw i jeden rozwalony kwiatek później... 
-No nareszcie!-powiedziała Lily widząc otwierające się drzwi. 
-Liam, kochanie!-krzyknął brunet rzucając się na przyjaciela.-Nawet nie wiesz jak bardzo się za tobą stęskniłem!
-Jesteście kompletnie pijani.

-Chodzi o to, że moja siostra Waliyha, kończy dzisiaj 14 lat, a ja kompletnie zapomniałem o jej urodzinach. Nie mam prezentu, a ostatni pociąg odjeżdża za jakieś pół godziny, więc na niego nie zdążę.
-No i co w związku z tym?
-To chyba mój pokój, Zayn.- zaśmiała się Liliane próbując podtrzymać się ściany.
Chłopak stanął naprzeciw niej i powoli zlustrował ją wzrokiem. Spojrzał w jej zielone, błyszczące oczy zagryzając przy tym dolną wargę. W końcu mocno ją przytulił i wyszeptał.
-Miłych snów, Lily. 
-Zawieziesz mnie?
-Nie mam siły, a tym bardziej ochoty, Zayn.
-Błagam cię. Jak nie przyjadę to mama mnie zabije. Nie wspominając już o siostrze, która nigdy więcej się do mnie nie odezwie.
-A Louis, Harry? Nie tylko ja mam prawo jazdy.
-Wszyscy pojechali na zakupy i nie odbierają telefonów.
Liliane przez kilka sekund tępo wpatrywała się w pustą przestrzeń po czym powiedziała:
-Bądź za pięć minut przy aucie.
~
-Co może chcieć nastolatka na swoje 14 urodziny?-spytał Zayn wychodząc z samochodu.
-Mnie się pytasz?
-No tak. W końcu też kiedyś nią byłaś, nie?
-Kup jej komórkę.- odpowiedziała po chwili zastanowienia, Lily.
-Komórkę?
-Takie urządzenie z kilkoma przyciskami, dzięki któremu można rozmawiać z osobą, która jest oddalona od nas nawet na kilkaset kilometrów.
-Wiem co to jest.-prychnął chłopak przewracając oczami.-Jaki model?
-Kierujesz pytanie do nieodpowiedniej osoby, Zayn. To ty tu jesteś mężczyzną. Powinieneś znać się na takich rzeczach.
-Ale się nie znaaam.
-Wejdź do sklepu i zapytaj ekspedientkę o najnowszy model, który dostali. Niech ma dużo fajnych funkcji i łatwy dostęp do internetu.
-I tyle?
-Tak. A teraz pozwól, że się rozdzielimy. Wspominałeś, że masz jeszcze dwie siostry, więc im też musimy coś kupić. Spotkajmy się pod tą fontanną za - tutaj spojrzała na zegarek- pół godziny.

*****

-Czemu nic nie zamówiłaś?- spytał Harry mocząc frytkę w ketchupie.
-Nie jestem głodna, przecież niedawno jedliśmy śniadanie.
-To było jakieś pięć godzin temu. Poza tym jego też prawie nie tknęłaś. Chudniesz w oczach, Ash.
-Wydaję ci się. Ostatnio w ciągu dnia prawie nic nie jem, bo nie mam apetytu, ale za to w nocy wpieprzam wszystko co wpadnie w moje ręce.- zaśmiała się dziewczyna na co Harry tylko lekko uniósł kąciki swoich ust do góry.

*****

-Za tym sklepem w prawo.- powiedział Zayn wskazując średniej wielkości budynek.-Możesz zaparkować przy tym dużym drzewie, ale chyba bezpieczniej będzie, gdy wjedziesz na podjazd.
Lily zatrzymała auto przed garażem należącym do rodziny bruneta i przekręcając kluczyk, wyłączyła silnik.
-No to jesteśmy na miejscu. O której mam po ciebie przyjechać? Chyba, że wracasz jutro, ale wtedy pozostaje ci jedynie podróż pociągiem po brzegi wypełnionym spoconymi ludźmi, którzy nie wiedzą do czego służy dezodorant.
-Ale jak to? Nie wchodzisz do środka?- spytał zaskoczony Zayn próbując powstrzymać uśmiech pojawiający się na jego twarzy.
-Oczywiście, że nie. Nie znam twojej rodziny, nie wspominając już o solenizantce, więc to nie ma najmniejszego sensu.
-W takim razie natrafiła ci się wspaniała okazja żeby ich poznać. Nie wygłupiaj się i chodź.- oznajmił chłopak wyskakując z auta. Już miał zamykać drzwi, gdy zauważył, że Lily dalej nie ruszyła się z miejsca.- Jeśli nie chcesz zrobić tego dla mnie, to chociaż zrób to dla mojej siostry lub mamy, która, jeśli zaraz się nie ruszymy, przyjdzie do nas i siłą zaprowadzi do środka.
-Zostajemy tu na góra dwie godziny i ani sekundy dłużej.

***** 

-Mógłby mi ktoś z tym pomóc?- spytała Ashley wchodząc do salonu.
-Co jest?- zapytał Lou obracając się w stronę przyjaciółki.
-Słuchawki wplątały mi we włosy i nie mogę sobie z nimi poradzić.
-Chodź tutaj.
Szatynka usiadła na podłodze przed Louisem i oparła się o sofę.
-Wybierasz się gdzieś?
-Idę pobiegać.
-Pobiegać?
-No tak. Trochę ruchu jeszcze nikomu nie zaszkodziło, prawda?

***** 

-Może coś zjesz?- zapytała uśmiechnięta Trisha* przysuwając Lily talerz z ciastem.

-Och dziękuję bardzo, wszystko jest naprawdę pyszne, ale już nic w siebie nie wcisnę.- zaśmiała się szatynka.-Poza tym my będziemy się powoli zbierać.- powiedziała po chwili, spoglądając na Zayna, który właśnie tłumaczył siostrze, jak powinna obsługiwać się nowym telefonem.  

-Ach tak, na nas już pora.

-Chcecie teraz wracać do domu? W żadnym wypadku! Nigdzie was nie puszczę. Dość, że jest ciemno to jeszcze zapowiadali burzę. Złapie was podczas drogi i będziecie musieli się zatrzymać, więc lepiej jak od razu zostaniecie tutaj na noc. I nawet ze mną nie dyskutujcie.-dodała, widząc reakcję swojego syna.-Mamy wystarczająco dużo miejsca i bez problemu się zmieścimy. Pokój Zayna jest wolny, więc możecie go zająć. Lily będzie spała na łóżku, a ty Zayn, na kanapie. Chyba, że wolisz na podłodze. 

-Nie chcę robić problemu...

-Nie robisz kochana.- przerwała jej Trisha lekko się uśmiechając.-Gdyby nie ty, to ta sierota nie zdążyłaby przyjechać na urodziny własnej siostry.

-Mamo!-zawołał oburzony Zayn na co kobiety zareagowały głośnym śmiechem. 

***** 

Przemoczona Ashley wbiegła do domu, ściągnęła buty i od razu ruszyła w stronę pokoju. Zwinęła z garderoby jakiś ciepły sweter oraz leginsy i udała się do łazienki gdzie wzięła szybki prysznic. Potem przeglądnęła kilka portali społecznościowych, odpowiedziała na wiadomości i dołączyła do chłopców, którzy siedząc w salonie, oglądali film.

*****

Lily zasypiała z przeczuciem świadczącym o tym, że wydarzy się coś z złego i towarzyszyło jej ono dalej, gdy obudziła się w środku nocy, całkowicie wyspana. Obróciła się na prawy bok i cicho zawołała:
-Zayn, śpisz?
-Już nie.-wychrypiał chłopak kładąc się na plecach.-Koszmary?
-Nie, choć już bym je wolała. Mam jakieś dziwne przeczucie, że coś się stanie. No albo już stało, nie wiem.
-Może za dużo zjadłaś.-zaśmiał się brunet.
-Wszystko jest możliwe haha. Wiesz, masz bardzo fajną rodzinę, Zayn.
-Naprawdę tak myślisz? Wydawało mi się, że raczej nie przypadła ci do gustu.
-Wręcz przeciwnie, zawsze o takiej marzyłam.
-To znaczy?
-To znaczy, że nie jest łatwo wychowywać się z matką, która jest rzadkim bywalcem w swoim własnym domu. No i jeszcze Ashley. Tu nawet nie chodzi o to, że muszę się nią opiekować, bo większości sytuacji sama sobie radzi. Dziewczynom w jej wieku potrzebne są matki i ich uwaga. Mną nikt się nie przejmował i teraz widać efekty.
-Ashley wygląda na mądrą dziewczynę i moim zdaniem poradzi sobie w życiu. Poza tym o jakie efekty ci chodzi?
-Och, nie udawaj. Dobrze wiem, że jestem chamska i opryskliwa, ale to życie mnie tego nauczyło. Zresztą nieważne. Która jest godzina?- spytała szukając telefonu pod poduszką. W końcu znalazła go na szafce stojącej obok łóżka. Odblokowała klawiaturę i ze zdziwieniem odkryła, że ma pięć nieodebranych połączeń od Nialla i jedną wiadomość tekstową:
Oddzwoń, gdy tylko odczytasz tego smsa!
-Co jest?- spytał Zayn widząc przestraszoną szatynkę.
-Nie wiem, to Niall. Chyba coś się stało.
~
-Halo?
-Niall?
-Lily? Nareszcie! Dziewczyno, próbuję dodzwonić się do ciebie od dobrych kilku godzin. Musisz tu jak najszybciej przyjechać!
-Tu, czyli gdzie?
-Do shsssh szpitala shhss!
-Gdzie?! Nic nie słyszę, Niall. Coś przerywa!
-Po prostu shssh wróć do shhssh domu!
PIP PIP PIP ABONENT JEST POZA ZASIĘGIEM 
Zdenerwowana szatynka zrzuciła kołdrę na ziemię i podniosła się z łóżka. Zwinęła z krzesła spodnie i szybko zaczęła je na siebie zakładać.
-Gdzie ty idziesz?
-Wracam do Londynu.
-Jak to? Teraz?!
-Tak. Coś się stało. Niall wspomniał o jakimś szpitalu, ale rozłączyło nas, więc nic więcej nie wiem. Kazał mi przyjechać, więc jadę.
-Nigdzie cię samej nie puszczę.- oznajmił brunet wyskakując z łóżka.
-A twoja mama? Będzie się o nas martwić.
-Zostawimy jej kartkę. Teraz chodźmy.

*****

-I co, czego się dowiedziałeś? - spytała Lily widząc, że Zayn skończył już rozmawiać przez telefon.

-Ashley jest w szpitalu i właśnie tam mamy przyjechać. 

-Co jej jest?

-Nie wiadomo, wszyscy na ciebie czekają, bo informację podają tylko osobom z rodziny. I nie jedź tak szybko, bo za niedługo my tam wylądujemy. 

~

-Proszę państwa, tutaj nie można biegać. To jest szpital!- krzyknęła pielęgniarka siedząca na recepcji. 

-Na którym piętrze leży Ashley Hemsworth? Taka niebieskooka szatynka średniego wzrostu. 

-Ach, pamiętam ją. Drugie piętro. 

-Dziękujemy!- zawołał Zayn biegnąc za Lily, która już wchodziła do windy. 

-Szybciej, szybciej.- mruczała pod nosem Liliane, ciągle naciskając przycisk z numerkiem 2 na wierzchu. 

W końcu winda ruszyła i przyjaciele już po kilku sekundach, które dla nich były wiecznością, zatrzymali się na drugim piętrze. Żelazne drzwi rozsunęły się, a oni już z daleka zauważyli przyjaciół, którzy siedzieli na końcu korytarza. Bez zastanowienia ruszyli w tamtą stronę.

********** 

*Trisha- mama Zayna, jakby ktoś jeszcze nie zrozumiał.

No i mamy 12. Niemiłosiernie się męczyłam, pisząc ją. Tak jak już wspominałam, teraz akcja zacznie się rozkręcać. Nie wiem kiedy pojawi się nowy rozdział. W pierwszych dnia przerwy świątecznej obiecałam sobie, że napiszę dwa rozdziały, ale niestety moje plany z rzadkością się spełniają, więc mam tylko jeden. Jak tam po świętach? Ile kilo przybyło? Mi pewnie z 10, ale w końcu Boże Narodzenie jest raz na rok i trzeba to jakoś wykorzystać. Byłabym wdzięczna gdyby więcej osób zostawiało komentarze. To zajmie wam dosłownie kilka sekund, a ja jestem pewna, że ktoś jest zainteresowany dalszymi rozdziałami.

PRZYPOMINAM O CHARACTER ASKS 

NIE DODAM NOWEGO ROZDZIAŁU BEZ PRZYNAJMNIEJ 20 KOMENTARZY XX

+ zapraszam used-heart.blogspot.com/